“… Dişliler bile bazen çarkla gönül bağı kurarlar, düzenle özdeşleşirler.”

Çok düşündüm bu cümlenin üzerinde… Yaşadığımız düzende pek çok tanıklığımız var böyle. Kimi zaman “kahraman” edasıyla karşınızda dururlar, kimi zaman “devrimci” kılığında…

Yozlaşmış, çürümüş, değerlerini yitirmiş, bireyci hesaplara tutsaklaşmış bir çarkın dişlisine dönüşür nicesi…

Statükonun rehineleri ya da fırsatçıları…“Değiştiremiyorsan uyum sağla!”
Ya da “değiştirmek ister gibi görün ama uyumlaş!”

İkincisi daha riyakârca…

***
Bir emekli general…
İşkenceci…
Bir eski avukat…
Devrimci…

Bir deniz kenarında kesişen iki yalnızlık.

“Yeniden doğmadığımız küllerimizin esaretinde, kısır bir döngüde, hapsolmuşuz yenilgilerimize…”

Türkiye’nin hınç, şiddet, darbe, insan hakları ve demokrasi tarihiyle yüzleştiriyor hepimizi Arafta Düet romanı…

Biraz da kendimizle…

Roman, “vatan”la “vicdan” arasında........

© Yeni Düzen