Sayın Balıkesir Büyükşehir Belediye Başkanı,

“Balıkesir Benim Ailem” diyerek çıktığınız bu mukaddes yolculukta, memleket hasretini dindirme, birlik ve beraberlik duygularını ilmek ilmek dokuma vaadiniz, Kuvayi Milliye’nin başkenti Balıkesir’imizin ruhuna nakış gibi işlenmiş bir destan adeta. 10 Ekim Dünya Balıkesirliler Günü’nü, üç gün boyunca coşkuyla, şenliklerle, gönül birliğiyle kutlayacağınızı müjdelemeniz, yüreklerimize bir bahar neşesi serpti. Ancak, bu ulvi çağrının gölgesinde, Burhaniye Bahçelievler’in imar izniyle yükselen ama altyapıdan yoksun bırakılan sokaklarında, vidanjörlerin bitmez tükenmez nöbetiyle baş başa kalan hemşehrilerimizin feryadı yükseliyor. Sorarım size, Sayın Ahmet Akın, aile olmak, bir kısmını festival ışıklarının parıltısına boğarken, diğerlerini foseptik çukurlarının kasvetine terk etmek midir? Bahçelievler’in mağdur yürekleri, bu “aile” tablosunun hangi köşesinde yer buluyor?

Burhaniye’nin Bahçelievler Mahallesi, sizin imar izninizle adeta bir modern çağ rüyası gibi yükseldi. Göklere uzanan binalar, yeni umutlarla dolup taşan evler, taş taş üstüne konarak bir yaşam vaadi sundu. Lakin, ne hazin bir tezat ki, bu rüya, altyapı yokluğunun soğuk gerçeğiyle bir kâbusa dönüştü! Evlerinin önünde kanalizasyon yerine foseptik çukurlarıyla yaşayan hemşehrilerimiz, vidanjörlerin gölgesinde, çağdışı bir çaresizlikle baş başa. Medeniyetin en temel gereksinimi olan altyapıdan mahrum bırakılan bu insanlar, her sabah vidanjör sesleriyle uyanırken, “Balıkesir Benim Ailem” şiarının hangi sıcak kucağında teselli buluyor? İmar izniyle yapılaşan bir mahallede, bu denli bir ihmalkârlık, nasıl bir aile anlayışıyla bağdaşır?

Sayın........

© Yeni Birlik