Bu memleketin toprakları yalnızca buğday değil, aynı zamanda kader eker. Ve bu kader, bazen bir halkın gözyaşıyla, bazen bir diğerinin suskunluğuyla sulanır. Oysa biz, aynı gökyüzünün altında doğduk. Aynı asker ocağında nöbet tuttuk. Aynı sofrada ekmeği bölüştük. Türk’üyle, Kürt’üyle… Biz, bu ülkenin “aynı dağın çocuklarıydık.”

Cumhuriyetin kuruluşunda birlikte omuz omuza savaşan bu iki halk, 1978’e kadar kırsalda da kentte de barış içinde yaşadı. Aynı devlete hizmet etti, aynı iş yerlerinde çalıştı, aynı okullara gitti, aynı cenazede ağladı, aynı düğünde halay çekti. Fakat 1978’de bir şey oldu. O yıl, sadece takvimde bir rakam değil; aynı zamanda barışın, kardeşliğin ve birlikte yaşama iradesinin içinden vurulduğu karanlık bir milattı.

1978: KIRILMANIN BAŞLADIĞI YER

Bu tarih, sadece terör örgütü PKK’nın kurulduğu yıl değildir. Aynı zamanda dış istihbaratların, emperyal çıkarların ve bölgeyi şekillendirme hayali kuran güçlerin devreye girdiği bir dönemdir. Türkiye’nin doğusunda ve güneydoğusunda bin yıllık kardeşliği hedef alan planlar sahaya sürüldü. Etnik ayrımcılık üzerinden bir terör dili üretildi, kin ve kan siyaseti doğdu. Kürt halkının meşru talepleri ve devletin yaptığı hizmetler terör perdesinin ardında görünmez hâle getirildi. Türk halkı ise bu terörle mücadeleyi, zaman zaman tüm Kürtlerin yargılandığı bir toplumsal paranoyaya dönüştürmedi. Çünkü onlar halen terör örgütü ile bağı olmayanlar kardeşçe yaşamanın........

© Yeni Birlik