İnsanın kalbindeki iki temel güç olan “iyilik” ve “kötülük” sürekli savaş hâlindedir. “Biz hangisini beslersek o kazanır.” Kalbimizdeki bu iki gücün savaşı; aslında hayatımızın yönünü, akışını ve sonucunu belirleyecek düzeydedir.

Temelde iyilik ve kötülük ile karakterize olan bu iki güç, çoğu zaman aşk ve nefret; pozitif ve negatif; aydınlık ve karanlık; melek ve şeytan; güzel ve çirkin; sevgi ve nefret; dert ve derman; vermek ve almak gibi versiyonlarla karşımıza çıkar. İşte hayatımız, birbirine karşıt olan ama aynı zamanda birbirini tamamlayan bu iki gücün mücadelesi ile geçer. Önemli olan, bu iki gücün savaşından hangisinin galip geldiğidir.

Her insanın yaşamını belirleyen bu iki güç dengesinin savaşı, her insana özgü bir sonuçla tamamlanır. Bütün mesele hangi tarafın galip geldiğidir. Bunu belirleyen ise bizim hangi tarafı daha fazla beslediğimiz ve büyüttüğümüzdür.

Temel psikoloji kitapları, insanın iyilik ve kötülük tercihinde iki kaynağın rol oynadığını belirtir. Bunlardan birincisi genetik yatkınlık, diğeri çevrenin öğrenme yoluyla kazandırdığı yatkınlıktır.

Şu hâlde insan olarak kalbimizde savaş hâlinde olan iyilik ve kötülük tercihinde ya genetik yatkınlığımızın ya yetişme ve öğrenmelerimizin yahut her ikisinin katkısı ile bir tarafı besliyoruz ve o tarafımız öne çıkıyor. Acaba kalbimizin daha çok beslendiği taraf hangisidir bir düşünelim? Düşünelim zira iyiliği de kötülüğü de üreten biziz aslında.

KÖTÜLÜĞÜ DE İYİLİĞİ DE BİZ ÜRETİRİZ

Oturup başkalarını suçlamak, eleştirmek kolaydır ama asıl olan bizim ne yaptığımız ya da ne yapmadığımızdır.

Çeşitli madenleri eritip,........

© Yeni Birlik