Ama bugün sıcaklıkları değil, başka bir şeyi konuşacağız.

İhtiyarlık zamanı birçoğumuz için hayatın dönüm noktalarından birisidir. İnsan bu dönemin etki alanına girdikçe daha önce fark etmediği bir idrak penceresinin açıldığını hisseder. Akıl ve duygular arasında bir dengelenme hâlinin yaşandığı bu dönemde insan, sükûnetli bir muhakeme zeminine taşınır.

Bu dönemin tecrübeleri zamanla temel ölçüler haline gelir. Yaşadıklarımızı bu ölçüler üzerinden anlamlandırmaya başlarız. Bediüzzaman da “ihtiyarlık sabahında uyandım”, “ihtiyarlık hissiyatıma uygun gelmedi” diyerek bu noktayı işaretler. Hatta çocukken ezberlediğimiz ve sadece inancın konusu zannettiğimiz kavramlar bile bu dönemde mantıkî bir zemine oturmaya başlar.

Bunlardan birisi Cehennemdir meselâ.

Cehennemin, şahsî hayatımızdan sağlıklı bir toplumsal yapının kurulmasına kadar olan süreçteki kritik rolünü bu dönemde daha iyi anlarız.

Anlarız anlamasına da; sohbetlerimizde Cehennemin konu edilmemesi için özel bir çaba sarf ederiz.

Çünkü ilk bakışta abus bir çehreye sahiptir.........

© Yeni Asya