Yalan Söylüyor

Cenab-ı Allah, “Emrolunduğun şeyi, onları çatlatırcasına bildir!”1 Ayetiyle Peygamber Efendimiz’i (asm) bütün insanlığa dinini tebliğ etmekle memur kılınca, Peygamber Efendimiz (asm) hiçbir engel tanımayarak çevresindeki bütün insanlara ulaşmak için yoğun çaba içine girdi. Fakat ne hazindir ki, onun başlangıçtaki zor günlerde tek ayak bağı amcası Ebu Leheb ile karısı Ümmü Cemil oldu.

Peygamber amcası Ebu Leheb işini gücünü bıraktı, Peygamber Efendimiz’i (asm) takip etmeye, halkı onu dinlemekten vazgeçirmeye başladı.

Allah Resûlü (asm) Ukaz panayırına gitti, halkı Allah’ın birliğine iman etmeye ve kendisinin Allah elçisi olduğunu tasdik etmeye çağırdı.

Peşi sıra gelen Ebu Leheb:

“Ey ahali! Bu yeğenimdir. Yalan söylüyor. Ondan uzak durun!” diye bağırdı, durdu.

Yerli yabancı, her gördüğüne:

“Muhammed bize görmediğimiz bazı şeyler vaad ediyor. Bunların öldükten sonra olacağını zannediyor. O benim yeğenimdir; hani benim elime ne koydu?” diyerek iki elini açıp üflüyor ve “Tebben leküma!” (Ona inanırsanız elleriniz kurusun!) diye diye dolaşıyordu.

Tebben Li Hâza’d-Dîni’llezî Yestevî Ene Ve Ğayrî

Ebu Leheb bir gün Peygamber Efendimiz’e (asm) yüzsüzce yaklaştı:

“Ben İslâm’a gelirsem bana ne var?” diye sordu.

Efendimiz........

© Yeni Asya