13 Temmuz Pazar günü okuyucu pikniği için Fatsa Bolaman’da Mustafa Özcan’ın bahçesindeydik. Müstesna bir gündü. Muhteşem bir mekândı. Gıyaben tanıştığımız okuyucularımızla görüştük, muhabbet ettik. Halleştik, dertleştik.

Önceden de yazmıştım: Böyle piknikler bizim için adeta birer oksijen kaynağıdır. Ağaçların, yeşilliklerin, dostların, kardeşlerin arasında doğrusu insan kendini kaybediyor. Hayatın bütün negatif yüklerini atıyorsunuz. Pozitif yüklerle doluyorsunuz.

Bu günlerde pozitif yüklere çok ihtiyacımız var. Çünkü üzerimizde çok kem gözler var. Açık söyleyeyim: Bizi kıskanıyorlar. Bizi çekemeyenler var.

Bizim de ele güne inat : Daha çok kardeş olmamız, uhuvvet düsturlarını daha çok yaşamamız, hizmete daha çok sarılmamız, birbirimize daha çok dua etmemiz lazım.

Bizim daha çok bize ihtiyacımız var. Ve bizi bizden başkası anlamaz.

Bizim, birbirimize iltifatlar edip, şevk vermemiz lazım. Bu bizi “fenafilihvan” düsturuna götürecektir; emin olalım.

Fatsa Tarihi

Fatsa’nın tarihi, M.Ö 400 yılına kadar iner. O yıllarda bu bölgede Kolhlar, Driller, Halipler, Mossinoikler........

© Yeni Asya