Zira dikkatli olan Nurcular, Said Nursî’nin, on altı yaşından itibaren hürriyeti ve demokrasiyi temel paradigmaları arasına aldığını bilirler. Onun meşrutiyet/demokrasi telâkkisi zamanlara göre farklı elbiseler giymiş olsa bile, asla kaybolmamıştır. 1923-1950 yılları arasındaki mutlak istibdat döneminde; zindanlar, suikastlar, zehirlenmeler, itibarsızlaştırma teşebbüsleri ve bütün meşakkatler, onun bu duruşunu bozamamışlar… Ta Demokratların 14 Mayıs seçimleriyle birlikte, demokrasinin bir sembolü olan Ezan-ı Muhammedî’yi (asm) aslî halinde ilân etmelerine kadar… Mustafa Kemal’e muhalefetini, Türk milletine hayatının her karesinde göstermiş Said Nursî’nin telif ettiği Kur’ân tefsiri Risaleleri okuyanların CHP’ye sempati ile bakmaları söz konusu değildi.

Fakat bazı Siyasal İslâmcıların ve 12 Eylül mahsulü iktidarın nimetlerinden yararlanan bir kısım dindarların seslendirdikleri yanlışı da tashih etmemiz gerekiyor. Burada iki temel esas üzerinde kısaca durmaya çalışacağız:

Birincisi; Said Nursî’nin hürriyet/meşrutiyet/demokrasi meselesindeki telâkkilerini etraflıca tahlil ederek, onun bu yoldaki yetmiş senelik mücahedesini doğruca analiz etmemiz gerekiyor.

İkincisi ise; küresel ölçekteki demokrasi düşmanlarının, projelerinde kullandıkları 12 Eylül İhtilâli’nin mahiyetini doğru kaynaklardan okuyarak, Atatürkçülük maskesi altındaki bu demokrasi münafıklığının tüm boyutlarıyla anlamak… Mevzu itibariyle temeli teşkil eden bu iki esası nazara almayanlarla, demokrasi ve CHP meselesini konuşmanın faydası olmaz.

Birinci meseleyi öncelikli olarak Bediüzzaman’ın kendi eserlerine ve kaynağını bu eserlerden alan araştırmalara bırakacağız. Ciltlerle bilgileri gerektiriyor Global sivil........

© Yeni Asya