Peygamberimizin (asm) haber verdiği âhirzamandaki tahripkâr cereyanların özelliklerinden olan; savaş, riyaset-i şahsiye, emniyetsizlik, ihtilâlcilik, hürmetsizlik, itibarsızlaştırma, münafıklık ve fıtrat düşmanlığı gibi manaların tecessüm ettiği ilk kapılar, elbette istibdat ile savaştır. Marksizm felsefesiyle yürüyen ihtilâlci Lenin ve Troçki’ye göre, barış devrimlerin baş düşmanıdır. Barış ve demokrasi, Bolşevik ihtilâllerinin sonunu getireceğinden; daimî ihtilâl ve kaos esas alınmalı, derler. Bazen ihtilâl kelimesinin yerine “değişim” geçecektir. Bediüzzaman küresel hegemonya peşindeki Bolşevizm ile dinsiz Burjuvaziyi tanımlarken; onların savaştaki ısrarı ve barışı reddetmelerinden bahseder.

Ülkelerinin idarelerine ihtilâl veya demokratik yollarla geçtikten sonra, iktidarları uğruna devletlerini savaşa sürüklemiş olanları saymaya kalkıştığımızda, halklarının iradelerini savaş korkusuyla gaspetmiş yüzlerce zalim diktatör veya münafık oyuncunun isimlerini sıralayabiliriz. Yakın geçmişteki İran-Irak Savaşları, Pakistan-Hindistan savaşları, Latin Amerika’daki bazı savaşlarla; 11 Eylül ihtilâlini sayabiliriz. ABD’nin meşhur petrol adamı olarak bilinen William Bush’u hatırlarsınız. Afganistan ve Irak Savaşıyla seçimleri kazanmıştı. Bu müşahhas örneğimizdeki kahraman yalnızca Bush değil, Bush’u idare eden Neoconlardır. Ferdiyetteki iktidarlar, Batı’da çoktan cereyan veya........

© Yeni Asya