Onlarla ilgili, yani onların mahiyetleriyle ilgili bilgilere, medyada rastlayamazsınız. Onlar, hürriyeti, şeffaflığı ve “açık toplum”culuğu slogan olarak kullanırlarken, bunların zıtlarıyla amel ederler. Böyle olunca; ilk meşhur kızıl ihtilâlleri Paris’in işgalinden, Prusya hükümetini savaşın ortasında arkadan hançerlemelerine, Berlin ihtilâl teşebbüslerinden (1871) ikiye ayrıldıkları (Enternasyonalistler/Frankfurt Mektebi) 1923’e kadarki hadiseler hakkında; kitaplarda ve gazetelerde doğru bilgiye az rastlıyoruz. Ulaştıklarımız; hadiselerdeki şahısların hayat hikâyeleri, hatıralar, bazı ifşalar veya kendilerini reklam ettikleri bazı yazılardan ibarettir.

Kapitalin Amerika’ya göçünü (Doların Efendileri, Yeni Asya Neşriyat) araştırdığınızda, buradaki iki ana yapıyı hissedebiliyorsunuz. Londra ile Almanya’nın farkları (her ikisi de ekseriyetle Yahudilerle ve hırsları yüzünden dinsizlik cereyanlarıyla müttefik oldukları halde) Yeni Dünya’da kendisini gösterecekti. İsimlere girmeyeceğimize söz verdiğimizden, onların temsilcilerini ve meşhur zenginlerin yakın akraba münasebetlerini yine Doların Efendileri araştırmasına havale edeceğiz. Enternasyonal ihtilâlci Marksizm’den ayrılanların, Birinci Dünya Savaşı’ndan itibaren İngiltere mihverinde toplandıklarını ve İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra da, burada toplananların okullaştıklarını görecektik (Ekonomik School Of London). Londra merkezli olarak ekonomiye yapacakları müdahalelerle ve Chicago şubeleriyle Sosyal Marksistler, hürriyetin inkişafıyla yeni bir merhaleye ulaşan “hür teşebbüsü” kullanarak, dünya genelindeki cemaatlerini organize ile maddeten büyük bir güce kavuşacaklardı. İşte bu zamana kadar millî devletlerin yapıları içinde serbest hareket edemeyen bu küresel cereyanların, 1970’lerden sonra, az da olsa, bağımsız şahıs ve şirketlerle meydana çıktıklarına şahit oluyorsunuz.

Burada, Troçki’nin yoldaşı olan ve Marksist ihtilâlcilere yeni bir elbise diken hemşerisi/milletdaşı Marksist feylesof Leo Strauss’un, Kissinger üzerinden ABD siyasetine........

© Yeni Asya