Sonra çağlayanlara dönüşür ve denizine, okyanusuna kavuşur hasretini çekiği. Kavuşma ile iş bitmiyor. Orada da dalgalar, dalgalanmalar var. İyi ki de var, yoksa durgun su, nasıl da bozulur.

İnsanın aklına gelir, deniz neden dalgalanır, diye. Kolay cevap, deniz olduğu için dalgalanır deyip geçilir.

İnsan da deniz gibidir işte. Dalgalıdır. Durduğu yerde bile dalgalanır. Bu, hayat sahibi olmanın bir gereğidir; faaliyet üzerine kurulu insanın hayatı. Yoksa, kıpırdanmasa durduğu yerde çürür insan.

Hiç maddî ve manevî dalgalanmayan, düpedüz, tek düze bir hayat süren insan var mı?

İnsan bu, inişler çıkışlar sonra da durulma hali.

Zıtlıklar arasındadır normal. İfrat ve tefrit ortasıdır vasat. Vasat güzeldir; dengedir,........

© Yeni Asya