Özel bir şey. Bakın bu geç saatlerde, bu insanı çekilmiş, artık değişik mahluklar gezinen sokaklarda ayaktayım işte. Yanından geçtiğim garip mahluk “Bu da kim? Ne işi var bu saatlerde?” der gibi bir bakış atıyor ve garip bir inilti sesi çıkarıp, devam ediyor hayatına.

Kolay olmuyor beklemek. İlham da öyle. Bekle, bekle, bekle sonra ancak... Nazlıdır bunlar. Ağırdırlar, her yere hemen gitmezler. Lâyık değilse muhatap, kapısını çalmazlar.

İşte yine bir gece yarısı. Akşamüstü insan kaynayan caddeler şimdi bomboş. Kavgası yok, insanı olmayınca sokağın. Köpekler de bu saatte çok kavga etmiyorlar. İnsanlar uyuyorlar diye, canlı mahlukat farklı bir sessizliğe bürünüyor. Köpekler sanki uyku bozanları korkutup evlerine gönderiyor, “Susun, insanlar uyuyor diyorlar” lisan-ı hâlleriyle. Artık ta uzaktan sesler geliyor. Bir gece böceği, zihinlere “şu an gece” mesajını........

© Yeni Asya