Bu itibarla, İslâm dinine hizmet eden bütün cemaat ve tarikatlar, maksat birliği içindedirler. Hedefi aynı olan bu gayretli insanlar, madem ki maksat birliği içindedirler, öyle ise bunlar birbirlerinin rakibi değil, refikidir ve yol arkadaşıdırlar. Birbirlerini Allah için sevmek ve ihtiyaç olsa, birbirlerine yardım etmek durumundadırlar.

Bahsi geçen hakikati veciz bir şekilde izah eden Bediüzzaman Hazretleri şu tespiti yapmıştır: “Umur-u diniye ve uhreviyede [Din ve âhiret işlerinde] rekabet, gıpta, haset ve kıskançlık olmamalı. Ve hakikat nokta-i nazarında olamaz. Çünkü, kıskançlık ve hasedin sebebi: Bir tek şeye çok eller uzanmasından ve bir tek makama çok gözler dikilmesinden ve bir tek ekmeği çok mideler istemesinden, müzahame, münakaşa, müsabaka sebebiyle gıptaya, sonra kıskançlığa düşerler. Dünyada bir şey-i vahide [bir tek şeye] çoklar talip olduğundan ve dünya dar ve muvakkat olması sebebiyle hadsiz arzuları tatmin edemediği için rekabete düşüyorlar.” (Lem’alar, s. 384.)

Bu izahlar çerçevesinde bakıldığında,........

© Yeni Asya