“Onlar dünya hayatını seve seve ahirete tercih ederler…” Bu ayet, Risale-i Nur Külliyatı’nda, Bediüzzaman Said Nursî’nin “asrın bir hassası” olarak nitelendirdiği kavram üzerinden tefsir edilmektedir. Bu asrın en belirgin özelliği, “hayat-ı dünyeviyeyi, hayat-ı bakiyeye bilerek tercih ettirme” eğilimidir. Bu eğilim, yalnızca bireysel bir zaaf değil, aynı zamanda toplumsal, siyasî ve kültürel bir tercihin göstergesidir.

Risale-i Nur’da geçen “Bu asrın bir hassası şudur ki: hayat-ı dünyeviyeyi hayat-ı bakiyeye bilerek tercih ettiriyor” 1 ifadesi, meselenin farkındalık boyutuna işaret eder. Bu, insanın sadece gaflet içinde bir yanlışa düşmesi değil, sistemli ve yönlendirilmiş bir tercih sürecidir. İnsan, dünyevî çıkarları uğruna uhrevî gerçekleri geri plana atmakta ve bunu çoğu zaman meşrulaştıran gerekçelerle yapmaktadır.

Said Nursî, Kastamonu Lâhikası’nın 67. mektubunun sonunda, bu sürecin tarihî arka planını açıklarken 1333 (Milâdî 1917) tarihine dikkat çeker. Bu tarih, Birinci Dünya Savaşı sonrası dönemi ve özellikle İslâm coğrafyasında........

© Yeni Asya