Bunun değişik sebepleri var. Tahribatın büyüklüğü ile beraber dikkatler maddeye ve dünyaya çekildiği için ihtiyaç hissedilmiyor. İletişim araçları çok cazip olduğu için insanları kendine cezbediyor. Bu zamanın şartları ve gelişen fenlerin ortaya çıkardığı şartlar tam bilinemediği için gereken yapılamıyor. İmanın temel esaslarına ilim ve fen adına yapılan saldırılar klasik üslupla mukabele edilemiyor. Zamanın gereği olan isbat ve ikna yeterli olamıyor. Dine saldırıların ferdîlikten çıkıp cemaat olarak yapılınca ferdî mukavemet yetersiz kalıyor gibi sebepler gösterilebilir.

Bugün nesillerimizi bu cazip ortamdan dine, ebedî hayata yönlendirmek önce hastalığı doğru teşhis ve sonra da doğru tedavi ile mümkündür.

Bediüzzaman Hazretleri Hutbe-i Şâmiye isimli eserinin baş kısmında bunları iyi analiz edip tedavi çarelerini göstermektedir. Bu zamanda iki dehşetli hal bulunduğunu ifade ile:

“Birincisi: Âkıbeti görmeyen ve bir dirhem hazır lezzeti ileride bir batman lezzetlere tercih eden hissiyat-ı insaniye akıl ve fikre galebe ettiğinden, ehl-i sefaheti sefahetinden kurtarmanın çare-i yegânesi, aynı lezzetinde elemi gösterip hissini mağlup etmektir. Ve (Onlar dünya hayatını seve seve ahirete tercih ederler. [İbrahim Suresi:........

© Yeni Asya