Patlamanın ilk anında sonsuz derecede küçük, sıcak ve yoğun bir nokta olarak bir enerji topu (tekillik) vardı. Henüz bir kurala bağlanmamış bir kudret olan bu enerji topu içinde giderek bir şekle girebilen parçacıklar ortaya çıkmaya başladı; hidrojen, helyum ve lityum gibi hafif elementler ve kuantum parçacıkları oluştu.

Temel olarak birbiri içinde birbirini dengeleyen dört kuvvet ortaya çıktı ve kâinat 13,8 milyar yıl sonra bugünkü halini aldı. Şimdilerde Tabiat Kanunları denilen bir düzen formu içinde görünür hale gelen kâinat, sınırsız ve kuralsız enerji formunun kanun ve namus altına girmiş durumundan başkası değildir.

Kâinatın (dolayısıyla tabiatın) yaratılışından yola çıkarak hürriyetin, serbest halde olan şeylerin bir düzene, disipline girmeleriyle ortaya çıkan bir durum olduğunu söylememiz mümkündür. Büyük Patlama’dan kâinata dönüşme süreci, kendi içinde yerleşik olan (nefs) enerjisini kontrol altına alarak kurala bağlayabilmesi ile insanın gerçek mahiyeti olan insaniyeti ortaya çıkarabileceğine örnek teşkil etmektedir.

İnsan iradesi ise; serbest halde insanda yerleşik olan insanî özelliklerin bir arada ve uyumlu şekilde çalışmasına, yani hürriyetin inşa sürecine ve insan hürriyetinin de toplumsal düzeni sağlıklı şekilde oluşturmasına aracılık etmektedir.

Balçığın sanat eserine dönüşmesi, odun parçasının, boyanın görsel bir şölene; kelimenin ve tınının kulakta çınlayan bir sanata dönüşmesi, odunun, boyanın, çamur ve tınının birer kalıba vurulması, düzene sokulması ile mümkün olmaktadır. Tabiatta öylesine serbestçe dolaşan sesin bir müzik eserine dönüşmesi için, serbest halinin tahdit edilmesi gerekmektedir. Her notanın, her bir ses parçasının bir küçük forma girerek, serbestçe dolaşan hava zerreciğinin serbestiyetinden bir parçasını alıp, ona şekil verilip, boğumlardan, tellerden........

© Yeni Asya