Her adımımda günahlarımın ağırlığını omuzlarımda hissediyorum. Dizlerimin bağı çözülüyor. Ruhum, fırtınada savrulan bir yaprak gibi. Hangi esintiye kapılsam, hangi sığınakta huzur bulsam bilmiyorum.

Ama bir Nur var…

O, sahraları aydınlatan sabah gibi. O, karanlığı delip geçen aydınlık, umudun ta kendisi. İsmi anıldığında gönüller titrer, sesinde rahmetin binbir tonu yankılanır. O ki, ümmeti için ağlayan, ümmeti için niyaz eden, ümmeti için gözyaşı döken bir Peygamber.

Ya Resulallah, derdim çok, devâm sensin…

© Yeni Asya