Fuzûlî, Su Kasidesi’nde Peygamber (asm) sevgisini bir ateş, kendi gözyaşlarını ise o ateşi söndürmeye çalışan suya benzetir:

“Saçma ey göz eşkden gönlümdeki odlara su,

Kim bu denlü dutuşan odlara kılmaz çâre su.”

Yani “Ey göz! Dökülen gözyaşınla gönlümdeki Peygamber aşkını söndürmeye çalışma, çünkü o öyle bir ateştir ki, suyla sönmez” der. Ne zarif bir ifade değil mi?

Süleyman Çelebi ise Mevlid’inde şöyle söyler:

“Bir kez Allah dese aşk ile lisan,

Dökülür cümle günah misli hazan.”

Yani “Bir insan Allah’ı aşk ile anarsa, günahları sonbahar yaprakları gibi........

© Yeni Asya