“Kader, her şeye bir miktar ve o miktara göre bir kalıp vermiştir. Feyyaz-ı Mutlak’tan aldığı feyze olan kabiliyeti, o kalıba göredir. Malûmdur ki, dâhilden harice süzülen cüz-ü ihtiyârî mizanıyla, ihtiyaç derecesiyle, kabiliyetin müsaadesiyle, hâkimiyet-i esmanın nizam ve tekabülüyle feyz alınabilir. Maahaza, şemsin azametini bir kabarcıkta aramak, akıllı olanın işi değildir.”

Bir paragrafta kaderi özetlemek hem de hayata istikamet vermek, böyle oluyor, demek ki!

İşte Üstad Bediüzzaman, şu paragrafıyla der ki: “Kader, her şeye bir miktar ve o miktara göre kalıp vermiştir. “

Miktar; ölçüyü gösterir ve günlük hayatta kullanılan miktar (mikdar) ve “kadar” gibi ifadeler kader ile doğrudan ya da dolaylı alâkalıdır.

Kader, ilmin bir çeşidi olduğuna göre o hâlde her şeye biçilen ve ona mahsus kalıp hükmündeki miktar da kaderî bir ilmin eseri olmalıdır. İşte bu kaderî miktar yahut ilmî........

© Yeni Asya