Bilindiği üzere kılıç, çelikten yapılır, elmastan değil. Kimyevî özellikleri itibarıyla da tamamen farklılık arz eden çelikten mamul kılıç ile kıymetli maden olan elmas, Bediüzzaman’ın lügatinde birleşir ve zahirî manasının dışında bir anlam yüklenip, farklı bir hüviyetle kullanılır.

Kılıç ya da kılınç; sadece savunma veya saldırı aleti olarak kalmayıp, kuvvet, hâkimiyet, adalet, cesaret ve bağımsızlığın da manasını ihtiva eder. Elmas ise; saflık, sertlik, kıymetlilik gibi özelliklere sahiptir. Pırlanta ise, elmasın işlenmiş hâlidir ki konumuz haricidir.

Elmas; delme ve kesim sanayiinde, sert metallerin, alaşımların, metalik olmayan minerallerin, cam, seramik, kırılgan malzemelerin kesiminde kullanılır. Burada yapılan kesme işleminde elmas ile, sıfıra yakın hasar, talaşsız, daha sağlıklı delim ve kesim yapılır.

Yaşadığı dönemin teknolojik gelişmelerinden de haberdar olan Bediüzzaman, elmas ve kılıcın özelliklerinin ötesinde onların üzerinde sembolize edilen manalara işareten belki de geleceğin meselâ lazer kesim gibi ileriye yönelik atıflarda bulunuyor olabilir.

Bediüzzaman, elmastan kılıcın olmayacağını elbette pekâlâ biliyor lakin burada........

© Yeni Asya