İlk ziyaretlerinde Bediüzzaman’ı konuşturmak için "Mi’rac, ruhen mi bedenen mi?" sualini sorarlar. Bediüzzaman, “Hafız, yazın var mı?” diye sorar ve evet cevabını alınca eline verilen deftere Mi’rac bahsinin ilk telifi yapılır. Yazısının güzel olduğu takdirinin ardından gelen ikaz bizi bu yazımızın konusuna sevk eder.

“Yazın güzelmiş, sen bana lâzımsın amma ben asabiyim, sen tedbirli ol!” ikazına mukabil Hafız da “Efendim ben de tiryakiyim, sigara içmeden yapamam, ne yapacağız?” der. Üstad, besa Arnavut yemini yapmayı teklif eder ve ekler; “Ben kızınca, sen bir şey deme! Sen kızınca, gider sinekleri dağıtırsın.” der.1

İfade, kendi içinde ayrı ayrı hususiyetleri ihtiva eder.

Bir hedef için tarafların yapabileceği davranışlara bina edilen bir sözleşme, bu mevzuda ilk akla gelendir. Aynı zamanda bir çözüm ve çareye de işaret var. Her iki tarafa da çözüm getiren, onların davranış ve alışkanlıkları sebebiyle rahatsızlığa vasıta olmaksızın aradaki münasebet ve irtibatın devamının sağlanmasına hizmet........

© Yeni Asya