1956’dan sonra temyiz mahkemesinden de beraat kazanarak, tam bir meşrûiyetle matbuât (basın-yayın) hayatına kazandırılmış oldu.

Ne var ki, elli yıl müddetle (1935-85) devam eden iki bini aşkın beraat kararına rağmen, yine de tenkit ve itirazların sonu gelmedi.

Aslında bütün itirazların izahı vardır. İnsaf ehline bunlar gösterilir ve ikna edilmeye çalışılır. Ama, bir kısım insafsızlar var ki, meselenin mahiyetini anlamak ve ikna olmak gibi bir dertleri yoktur. Çünkü, peşin hükümlüdürler. Cerbeze ve çarpıtma ile iş görüyorlar. Hasmane tavırlıdırlar ve en ufak bir bahane ile hemen saldırıya geçiyorlar.

Eskiden şiddetli saldırı Kemalistlerden, komünistlerden, masonlardan ve sair din düşmanlarından geliyordu. Siz o harbî düşmanlara karşı ne yapacağınızı bilirsiniz. Mukabelesi kolaydır.

Günümüzde ise, saldırının en ağırını sözde mütedeyyin-muhafazakâr diye geçinen vicdan ve muhakeme yoksunu papağan tabiatlı kimseler yapıyor. Bilhassa, Birinci Şua’da yer alan bahislerle ilgili olarak…

Aslında o bahisleri olduğu gibi okuyup anlayabilse, yine de yanlış ve sakıncalı bir şey bulamaz. Fakat, olduğu gibi okumuyor, hem de doğrusunu........

© Yeni Asya