Sanırım o âdet bir parça bize de geçti: Piyasada alışveriş yaparken, bir mamûlün önce kalitesine, ardından fiyat ve gramajına ziyadesiyle dikkat etmeye çalışırım. Aksi hâlde içim rahat etmez. Çünkü, mal sahibinin elindeki kalitesiz bir şeyi size pahalıya satmış olması mümkün.

Maalesef, piyasada güven büyük ölçüde azalmış, ciddiyet âdeta can çekişiyor; kazanma hırsı ise, almış başını gidiyor.

Yazının başlığındaki “mihenge vurmadan” sözünün çok sağlam ve güvenilir bir çıkış noktası var. 1910-11 senelerinde Şarkî Anadolu’daki aşiretlerin arasında seyahat eden Üstad Bediüzzaman, bu sözü kendisine yöneltilen bir suâl vesilesiyle kullanır. Önce o bahse kısacık bir atıf yapalım, ardından asıl mevzuya devam edelim.

Münazarat isimli eserde geçen ve her yönüyle ders alınması gerek ilgili kısım şöyledir:

“Hiçbir müfsid ‘Ben müfsidim’ demez; daima sûret-i haktan görünür, yahut batılı hak görür… Evet, kimse demez ‘Ayranım ekşidir.’ Fakat, siz mihenge vurmadan almayın. Zira, çok silik söz, ticarette geziyor. Hatta, benim sözümü de, ben söylediğim için hüsn-ü zan edip, tamamını kabul etmeyiniz; belki ben de müfsidim veya........

© Yeni Asya