Evet, bu meselede adeta bir yaranma, yahut bir işgüzârlık patlaması yaşandı.

Mustafa Kemal için mevlid okutma işgüzârlığı yeni bir şey değil. Ne var ki, mevcut iktidar döneminde hem Anıtkabir ziyaretleri, hem mevlid okutma meselesi eski dönemlerle kıyaslanamayacak kadar büyük artış gösterdi. Üstelik, bu meyandaki artış, dinden uzak Kemalistler tarafından değil, daha çok “Dindar Kemalist” profilini benimseyen mütedeyyin görünümlü kesimler tarafından sağlandı.

«

Bu tesbitlerden sonra, şimdi gelelim meselenin can alıcı noktalarına ve işin asıl mahiyetine…

Bir: Mustafa Kemal’in vasiyetnâmesinde dine dair bir tek ifade var mı? Yani, ölümünden sonra kendisi için mevlid, dua, Kur’ân okunması ile ilgili olarak en ufak bir işarette dahi bulunmuş mudur?

İki: 7 Şubat 1923’te Balıkesir Zağnos Paşa Camiindeki “Çarşamba Hutbesi”nden sonra ibadet etmek, dua okumak, mevlid okutmak, yahut konuşmada bulunmak için dahi olsa herhangi bir camiye gitmiş midir?

Üç: Bilhassa Reisicumhur seçildikten sonra İslâmiyet hakkında sarf etmiş olduğu müsbet manada bir tek sözü var mıdır?

© Yeni Asya