Yaratılıştan gelen bu duyguları ortadan kaldırmak imkânsız. Ama, bunların yönünü hayra, yahut şerre doğru çevirmek pekâlâ mümkün.

Esasen, kişinin en çetin bir imtihanı da bu duyguları kullanmada yaptığı tercih noktasında kendini gösteriyor.

Mektubat, Dokuzuncu Mektup’da, bu duyguların hem veriliş hikmeti izah ediliyor, hem de bunların nasıl kullanılması, ne şekilde yönlendirilmesi gerektiği noktasında tatminkâr mâlumat veriliyor. O bahis, bu tür konulara meraklı olanlar için mükemmel bir kaynak ve referans mahiyetindedir.

«

Yukarıda sıralamış olduğumuz duygular yerinde, zamanında ve maksadına uygun şekilde kullanıldığında, her biri birer ilâç gibidir; öyle ki, kronikleşmiş ruhî, kalbî, aklî hastalıkları dahi tedâvi etmede muazzam bir tesir icra eder. Bir başka ifade ile, onlar derman gibidir, türlü dertlere deva olur. Kuvvetli duygulardır, hantal ve bitkin kimseleri dahi canlandırır, onlarda adeta vitamin etkisi hasıl eder.

Lâkin, her duygunun kullanım noktasında kendine göre bir haddi, hududu, dozajı, ölçüsü vardır. Ölçü miktar kaçtığında, derman derde, ilaç zehire inkılap eder.

Meselâ, en........

© Yeni Asya