Hıristiyanlığı kabul etmeyenleri engizisyon mahkemelerinde cezalandırdı. Hıristiyanlığı kabul ettiğini söyleyenlerin de bir nevî takiyye yaptığı anlaşılınca, iş daha da ciddiye bindi. Devlet yöneticileri ile kilise yöneticileri, “Yahudîlerin hudut haricine sürgün edilmesi” noktasında ittifak etti.

Bu gelişmeler üzerine harekete geçen İspanya Kraliçesi İsabella, bütün Yahudî nüfusunun en geç 2 Ağustos 1492 tarihine kadar ülkeden kovulmaları yönünde bir ferman çıkardı.

Bu ferman, nüfusları 300 bini bulan Yahudîler için tarihin dönüm noktası oldu. Onları çok zor günler bekliyordu. Çeşitli Avrupa ülkelerine yaptıkları müracaatların hiçbiri kabul edilmedi. Portekiz ve Osmanlı hariç, diğer ülkelerin kapıları bir bir yüzlerine kapandı.

O tarihte, bütün gayrimenkullerini geride bırakan Yahudîler, Portekiz’e ve çoğunluk kısmı Osmanlı coğrafyasına doğru yollara döküldü.

Osmanlı Padişahı Sultan II. Bayezid’in fermaniyle, Yahudîler, büyük gruplar halinde başta Selânik, İzmir, İstanbul’a olmak üzere Manisa, Bursa, Edirne, Ankara, Amasya-Tokat yöresine yerleştirildi. Bilâhare (1496), Portekiz’den kovulanlar da bunlara dahil edildi.

Sultan II. Bayezid, vilayetlere........

© Yeni Asya