Meselâ, ilk anda insana itici gelen “inat damarı”, neticesi itibarıyla güzel olan hislerden biridir. Allah, “hakta sebat etmek için” vermiş bu inat damarını.

İnat duygusu bu manada, yani yaratılış maksadına uygun şekilde kullanıldığında, neticesi pek hayırlı ve memnuniyet verici oluyor. Aksi yönde istimâl edildiğinde ise, idrak yol kapanıyor, basiret gözü körleşiyor; haliyle, neticesi de zarar üstüne zarar oluyor.

Ne yazık ki, insanların bir kısmı bu inat damarını “hakta sebat” etmek için değil de, “haksızlıkta karar kılmak” yönünde kullanıyor ki, bu hâl “Kendi ayağına sıkmak” kabilinden, kişiyi tehlikeli çıkmaz sokaklara doğru sürükleyip götürüyor.

«

Askere gitmeden evvel, şuursuz bir şekilde sigara içiyordum. Henüz tiryaki olmuş değildim gerçi. Fakat, benim durumumda olanların askerde tam tiryaki olup çıktığını bana söylediler.

İşte, tam bu noktada iradem ile tercihimi “sigarayı bırakmak” yönünde yaptım. Nizamiye kapısından geçmeden önce son sigarayı içip bıraktım. İnat ettim, bir daha içmedim. Neticesi pek güzel ve hayırlı olan o inat, kırk seneyi........

© Yeni Asya