14 Mayıs 1950’de yaşanan ve “Beyaz İhtilâl,” yahut “Demokrasi Bayramı” diye isimlendirilen demokratik gelişme, Türkiye tarihinin dönüm noktalarından birini teşkil ediyor. Dolayısıyla, bugün yazacaklarımız da, bu tarihî hadise ile ve devamındaki gelişmelerle ilgili olacak.

«

İlk öğretmenlik yaptığım Diyarbekir Hazro ilçesinin Yazgı (Barkuş) köyünde tanıştığımız medrese eğitimi görmüş yaşlıca bir imam vardı. Haftanın birkaç günü akşamları okul lojmanına yanımıza gelir, diğer öğretmenlerle birlikte tatlı ders-sohbetler yapardık.

Bir gün bize şunları anlattı:

- 14 Mayıs 1950’te Demokrat Partinin iktidara gelmesi, bizi ziyadesiyle sevindirdi. Âdeta bayram olmuş gibi seviniyorduk. Sevincimizin asıl sebebi, 18 yıldır yasaklanmış olan Muhammedî ezanın serbest bırakılacağına olan inancımız, kanaatimiz. Nitekim öyle oldu. Genel seçimlerin üzerinde henüz bir ay kadar zaman geçmişti ki, müjdeli haberler gelmeye başladı. Duyduk ki, Demokrat Partili bir grup milletvekili, Meclis’e bir kanun teklifi vermiş. Ezan üzerindeki yasağın kaldırılmasını istemişler. Haziran ayı ortalarında, nihayet Meclis’in kararı kesinlik kazandı. Millet Meclisi’nin kararı ile ezan-ı Muhammedînin serbest bırakıldığını duyduk. Dünyalar bizim oldu. Ortalık bayram yerine döndü. Kurbanlar kesildi. O gün kurbanlar eşliğinde ve gözyaşları arasında defalarca ezan okuduğumu hatırlıyorum.

«

Daha sonraki yıllarda, başkasından da benzer tarzda yaşanmış hikâyeleri duyduk, dinledik, not ettik.

Bundan yirmi yıl kadar evvel gittiğimiz........

© Yeni Asya