Demokrasinin ikinci bir düşmanı, devletin imkânları ile yapılan haksızlık, hukuksuzluktur. Adâletin temiz eli kirletilerek yürütülen zulüm ve zorbalık politikaları, iktidarları muvakkaten güçlendirse de, uzun ömürlü olan-olması gereken demokrasiye bir nevî düşmanlık hesabına geçer.

Demek ki, terör örgütleri gibi, iktidar erkini kullanan parti örgütleri de bilerek-bilmeyerek demokrasiye zarar verebiliyor. Demokrasinin zarar görmemesi için, evvelâ şiddet yöntemini kullananlar hukuk ve kanun eliyle bertaraf edilmeli; adâleti çiğneyerek zulüm politikaları işlettiren iktidarlar da seçmen eliyle sandığa gömülmeli ki, asıl maksat hasıl olabilsin. Aksi halde, “eski tas, eski hamam” devam edip gider.

«

İktidar sahipleri ile terör örgütü temsilcileri, şu aralar kurdukları birtakım legal-illegal temaslarla ikinci bir “Çözüm Süreci” denemesini başlatmış görünüyorlar. Şayet, örgüt silâh bırakır, iktidardakiler de adâlet mekânizmasını ciddiyetle işletirlerse, ümit verici bazı gelişmeler........

© Yeni Asya