Bu risale, Cumhuriyetin ilânından 15 sene kadar telif edilmesine rağmen, ne gariptir ki en çok Cumhuriyetin ilk yıllarında ve daha çok tek parti döneminde bu esere karşı takibat, tazyikat, muhakeme, müsadere muamelesi yapıldı.

Yapılan bu bed muamelenin asıl sebebi şudur:

Beşinci Şuâ, âhirzamana dair sahih rivâyetlerin tevil edilerek günümüz idrakine sunulan bir eser.

Kezâ, “Beşinci Şuâ, umumun ve bilhassa ehl-i ilmin imanlarını tashih edip kurtarıyor.” 1

Bu harikulâde eserde, çok net bir şablon gözler önüne seriliyor. İlgili rivâyetlere göre Süfyanın kim, Deccalin kim olduğu, onlara dair işaret ve alâmetlerin neler olduğu hususu, kuvvetli bir yakîn ile izah ve ifade ediliyor.

Jakoben Kemalistler, Beşinci Şuâ’daki o şablonun M. Kemal’e uyduğunu görünce küplere bindiler: “Sen böyle şeyleri nasıl yazarsın?” diye, Hz. Bediüzzaman ve talebelerinin üzerine hışımla gittiler. Eylül 1943’te 120 kadar talebesiyle birlikte Denizli Mahkemesine sevk ettiler. Orada da şiddetli ve hiddetli şekilde sorgu-suâle çektiler.

Ne var ki, yıllarca süren bu tarz inceleme, takibat ve tazyikat neticesinde, tutunabilecekleri hiçbir delil........

© Yeni Asya