Sonuç olarak bu algıyı kırmak mümkündür. Bediüzzaman’ın dediği gibi, insanların fikirleri muhteliftir, fakat maksatları bir olabilir. Eğer bizler, kendi “kalın merceklerimizi” fark eder, farklılıkları bir tehdit değil zenginlik olarak görürsek, kutuplaşma algısı da yerini daha sağlam bir toplumsal uyuma bırakacaktır.

Bu veriler, Risale-i Nur Külliyatının hakikat ve algı arasındaki ince çizgiye dair derinlemesine kavrayışıyla örtüşmektedir. Bediüzzaman, defalarca “zâhirperestlik”ten, yani görünenle yetinmekten ve hakikatin derinine inmekten uzak durmanın tehlikelerine dikkat çekmiştir. Toplumsal kutuplaşma algısı da görünenin ötesindeki gerçekliğe nüfuz edememekten kaynaklanan bir yansıma olabilir.

Oysa insan, gördüğünü mutlak sanma tuzağına düşer. "Benim gördüğüm, herkesin görmesi gerekendir" demek, kırmızı camlarla dünyaya bakıp "Gerçek, kırmızıdır!" diye ısrar etmek gibidir. Peki ya aynayı tutan el, camın rengini seçme gücüne sahipse?

Sosyal medya, bu anlamda "kırık bir ayna" görevi görür. Algoritmalar, insanları düşünce kabarcıklarına hapseder; herkes kendi........

© Yeni Asya