Yüzüne bakarsın utanır, başını önüne eğer. Bir yağmur tanesinin konduğu yapraktan kavisleşip düşüşü gibi... Kimi nuraniyet izdüşümü, kimi muhacir oluşun simgesi. Kimi küçük yüreğine sığdıramadığı kocaman yükleri gözlerinden taşırır, kimi haşarılık görünen halleriyle saklar onları. Ama hepsinin gözlerinden çıkan tek bir bakış var: Çocuk masumiyeti.

Kısa bir süre aslında pek çok şeylere gebe... Nice sevinç, nice hüzün ve nice hikâye... 30 günlük bir serüvenin bana öğrettiği şeyler çok oldu. İlk gittiğimdeki şaşkınlığım, mekânın kifayetsizliği bir yana, her şeye pat diye giriş... Yaz Kur’an kursu için 60 öğrenci çok geldi başta. Ama öğrencilerin hocalara bölünmesiyle bana düşen öğrenciler... Rim’ler, Ritaç’lar, Şem’ler ve diğerleri... Dillerini bilmiyorum, ama gönüllerini okuyabiliyordum. Gözlerinin içi güldüğünde........

© Yeni Asya