Bir kısmı Risale-i Nur’u okusa da yanlış yorumluyor. Kimisi “anlayarak ve kabul ederek”3 okumuyor!” Kimi, sathî ve “gazete gibi okuyor!”

Okumak yetmez, müzakere ve mütalaa ederek anlamak lâzım. Anlamak da yetmez yaşamalı, amel etmeli, pratiğe geçirmeli. Kimisi kalben Üstad ve Risale-i Nur’la, ama, aklı, fikri, zikri başka yerlerde. “O biçareler, ‘Kalbimiz Üstadla beraberdir’ fikriyle kendilerini tehlikesiz zannederler. Halbuki, ehl-i ilhâdın cereyanına kuvvet veren ve propagandalarına kapılan, belki bilmeyerek hafiyelikte istimal edilmek tehlikesi bulunan bir adamın ‘Kalbim sâfidir, Üstadımın mesleğine sadıktır’ demesi…”4........

© Yeni Asya