Seksen - yüz sene önce yani ecdadımızın Osmanlı Elifbası ile yazdığı zamanlarda yoktu. Çünkü hem recâ ve hem de rica aynı harflerle yazılıyordu.

Ama şimdi değişti ve eskinin düzgün cümleleri bozukmuş gibi oldu, eskinin bozuk cümleleri de düzgün sayılır oldu.

İnsan canlıdır. Dili de öyle…

Dilin söylediği lisan da canlıdır. Kalemin yazdığı kelam da…

Dil dinlenilip anlaşılmak için döner. Kalem de okunup anlaşılmak için tersim ve terkim eder.

Kelam mana değiştirmişse eski manada ısrar manasızdır. Saat denilen makinenin icadından ve yaygınlaşmasından sonra “saat” denilen şey artık vakit değil koldaki saattir ya da günün yirmi dörtte biridir.

Mana bâkî kalıp kelamının değiştiği hallerde de benzer kural geçerlidir. “Deme kırk yıllık kalbura sallabur… Lügat-ı fasihten evladır galat-ı meşhur” sözü de meşhurdur. Sallabur kalbura döndüğünde artık dönmüştür ve iş tamam olmuştur. “Bozuk” lafzın hangi sahih manaya işaret ettiği bellidir. Israr manasızdır.

Ama kelam değişirken mana bozulmaya ve sığlaşmaya başlamışsa işte o zaman durup........

© Yeni Asya