Ömrümüzün yettiği maziyi ve bugünü gözlemlerimize dayanarak mukayese edebilecek durumdayız.

Geçmişe ve geleceğe bakış açımızın da objektif olduğunu düşünüyoruz. (Arzuya fikir kılıfı giydirenlerden olmamaya çalışıyoruz.).

Ama…

***

Ondan fazla subay ve asker bir mağarada zehirleniyor ve şehit oluyor. Şaşırıyoruz. “Böyle bir fahiş hata nasıl olur” diye düşünüyoruz. Cevaplar tatmin etmiyor. “Sistem bozulması”ndan endişe ediyoruz.

Ondan fazla ormancı, bugünün iletişim imkânlarına rağmen yangının ortasında kalıyor ve vefat ediyor. Bir o kadarı da yaralı. Akıl erdiremiyoruz. “Beceriksiz sevk ve idare cezalandırılmayacak mı” diye korkuyoruz.

Askerler eğitimde sıvı kaybı bahanesiyle hastaneye kaldırılıyor. İkisi şehit oluyor. Üzülmekle yetinemiyoruz. Olayı ve sistemi sorguluyoruz.

Örnekler çoğaltılabilir.

Hepsi “Devlette neler oluyor” sorusunu sorduruyor. İstifa yetmez, liyakate dayalı iyileşme istiyoruz.

***

Hele bir de adalettekiler var ki…

Yirmi beş yıllık AKP’li dostumuz, yakından bildiği adliyeden ümidini kesmiş. Yani devletten. Ama partiyi ve........

© Yeni Asya