Kimisi bu tempoya dayanamadan bu kervandan ayrıldı, kendine başka bir kulvar seçti, kimisi ayrılmakla kalmayıp muhalif duruma düştü, kimisi de, istikâmet ve sadâkatten hiç ayrılmadan ömrünü bu Nur hizmeti içinde tamamladı. İşte bu istikâmet ve sadâkat kahramanlarından birisi de, emekli muallim, emektar musahhih Ernail Kantar Hocaydı. Daima güleryüzlü, hoş sohbet, tane tane konuşan, mülayim, mütevazı ve mübarek bir insandı Ernail Hoca. Emekli öğretmen olduğu için, herkes ona “hocam” veya Ernail Hoca” diye hitap ederdi. İsmi sorulduğunda, “general değil, er Nail” derdi.

Aslen Bayburtlu olan Ernail Hoca, yurdun çeşitli yerlerinde, bazen köy okullarında, bazen şehirlerde öğretmenlik yapmış, emekli olduktan sonra da gazetede musahhih olarak vazife almıştı. Vazifesinde son derece dikkatli idi. Özellikle uydurukça kelimelere hiç geçit vermezdi. Bir de şapkalara çok dikkat ederdi. Bazen de şapka koymaya lüzum olmayan harflerin üzerine bile şapka koyardı. Gazetenin bütün sayfalarını tek tek okur, makaleleri, haberleri, hatta........

© Yeni Asya