Picasso’nun kızı o kadar bunalmıştı ki; babasının sapkın davranışlarından ve annesinin acizliklerinden artık onlarla aynı yuvada, hayır, hayır yuva böyle bir şey olamaz! Artık onlarla aynı evde olmak istemiyordu.

Ama henüz lise birinci sınıftaydı ve nasıl kurtulacaktı bu durumdan bilmiyordu. Kafasında vardı bazı planları ama korkuyordu da. Çünkü babasının parası ve çevresi çoktu, o daha çok uzaklaşmadan hemen emniyet müdürü arkadaşlarının yardımıyla bulunur ve onu kaçtığına pişman eder hatta belki okuldan bile alabilirdi. Hem kaçtığında nerede kalacak, nerede yaşayacak bilemiyordu. Başına bir kötülük gelmesinden de çok korkuyordu ama bu evden nasıl kurtulur onu da bilemiyordu. Üstelik okulunu , derslerini hele öğretmenlerini o kadar çok seviyordu ki onları göremezse hayatında büyük bir boşluk daha oluşabilirdi. Bütün öğretmenleri de Picasso’nun kızını çok seviyordu. O akıllı, çok saygılı ve sosyal etkinliklere yer alan , sporla , sahne sanatları ile ilgili aktivitelere de zevkle katılan bir çocuktu. Çok sevdiği bir felsefe öğretmeni ve coğrafya öğretmeni ile çok daha yakınlardı. Onlar Picasso’nun kızının sıkıntılarından haberdar ve yardımcı olmaya en azından onu dinleyerek yalnız olmadığını hissettirmeye çalışıyorlardı. Şimdi........

© Yeni Ankara