Çocuğunu herhangi bir şekilde şiddet görürken (gerek fiziksel gerek psikolojik şiddet ya da cinsel istismar olsun,) ona uygulanan şiddete sessiz kalmak işlenen suça, vicdansızlığa suç ortaklığı etmekten başka bir şey değildir.

Önceki yazımda; küçük yaştaki çocukları şiddet görürken, korumak yerine görmezden gelen bir anneden ve büyük çocuğun daha fazla dayak yemek pahasına kardeşlerini korumayı tercih ettiğinden bahsetmiştim. Şiddetin birçok ailede görüldüğü üzere, şiddet sadece fiziksel şiddet olarak kalmaz, yanında psikolojik şiddet de eşlik eder. Biz anneler, çocuklarımızı bu tür durumlardan koruyabilmek için onları koruyabilecek güçte ama daha öncesinde o ‘BİLİNÇ’te olmak zorundayız. Ya o güce ve bilince sahip değilsek ne olacak peki?

Evde, evinin temizliği ve yemeğinden başka bir sorumluluğu olmayan o annenin, kendisi koca dayağı yerken çocuğunun dayak yemesinin de önüne geçmesi beklenemez diye düşünülebilir belki ama ben bunun aksine, kendisi şiddet gördüğünde sessiz kalabilse de........

© Yeni Ankara