Namazla direnen ve namazla dirilenlerden olalım!

YAŞAR DEĞİRMENCİ

Namazlarını cemaatle camilerde kılmaya çalışan bir kardeşiniz olarak her namaza gidişim ve dönüşüm üzüntümü arttırıyor. Genelde yaşlılar, özürlüler, emekliler, dede konumunda olan ağırlıklı fertlerden oluşuyor camii cemaati. Çocuklar, torunlar, ailelerin toplumun gençleri yoklar. Tabii okul ve çalışma saatlerini düşünsek bile sabah ve yatsı namazları, tatil günlerinde gelebilecekleri vakit namazlarında da ihtiyarlar ağırlıklı cemaat.

Bunları düşünürken eğitim sistemimiz, aileler, din görevlileri, okullardaki din dersine giren öğretmenler başta olmak üzere herkes sorumlu bu gidişattan.

Başta dindar muhafazakâr olarak bilinenlerin “örnek insan” davranışı sergileyememesinden tutun, din görevlilerinin tipik “devlet memuru” zihniyeti taşımaları, Allah’ın memuru olduklarını düşünmeyişleri de ayrı bir derdimiz. Namaz kılanların hayattan kopuk hayatları, İslâm’ı cami duvarına hapseden hayata sokmayan ‘o ayrı, bu ayrı’ anlayışı da tedavi edilmesi gereken ayrı bir hastalık. Namaz ile ilgili sadece bu ayetin mealini düşünüp amel etsek yeni yüzlerle beraber namaz kılarız.

Virüsün/pandeminin yaygın olduğu dönemde yan yana bile namaz kılamadığımız, camilere bile gelemeyip Cuma namazı bile kılamadığımız dönemlerden geçtik. Şimdi “safları sıklaştırın!” dönemine girdik. Ancak işin ruhi/manevi yönü düşünülmez hâle geldi. Safları sıklaştırmaktan sadece vücutların teması anlaşıldı. Sevinçlerin, üzüntülerin, dertlerin, hedeflerin, gayelerin, samimiyetin buluşması teması, ruhların-gönül dünyalarının haberleşmesi buluşması kaynaşması........

© Yeni Akit