Milletin ve ümmetin derdiyle dertlenelim!

Yaşar Değirmenci

Hep yazıp söylediğim bir gerçek var. Örnek insan olamayışımız. Hep hatalarımızdan, isyanlarımızdan, gaflete düşmemizden, teyakkuz hâlimizin olmayışından sıyrılmaya çalışmamız. Mazeretler uydurmamız. Nefs Muhasebesi yapamayışımız.

Bu duygularla ve zihin yorgunluğu içinde notlarıma dalarken İslam büyüklerinin davranışları; modernizme bulaşan çıkamayan, bahaneler girdabında boğulup sorumluluktan kaçan hep “başkasına havale” içinde yaşayanlar belki okuyup amel ederler. Kur’an-ı Kerim ve hadis-i şeriflerin bizleri uyaracağı ümit ve temennisiyle “üsveyi hasene” örnek insan olmaya çalışırız İnşallah…

Biz buraya paramızla mal almaya geldik, dinimizle değil!

Şam’ın ileri gelen mutasavvıf ve muhaddis âlimlerinden İbn-i Muhayriz, alışveriş için kimsenin dikkatini çekmeden girdiği mağazadan alacağı malları seçiyordu ki, bu sırada kendisini fark eden birinin mağaza sahibine, “Mallara bakan şu zat Şam’ın büyük mutasavvıflarından İbni Muhayriz’dir, Ona ucuza ver” dediğini duydu. Bu tanıtımdan rahatsızlık duyan tasavvuf büyüğü, kitaplık çaptaki ikazını şöyle yaptı:

- Biz buraya paramızla mal almaya geldik, dinimizle değil! Bizim ilmimiz İslam’ı doğru anlamak ve doğru yaşamak içindir, ucuza mal almak için değil. Lütfen herkese nasıl satıyorsanız bize de aynı fiyattan satın, ilmini menfaatine alet eden din adamı durumuna düşürmeyin bizi!

Seni övenle yeren, nazarında bir ol!

Nişabur’un mübarek mutasavvıfına bir talebesi şöyle sordu:

-Ben ihlasta mı ilerliyorum, yoksa riyada mı, nasıl kontrol edebilirim kendimi?

Cevaba bakın lütfen:

-Seni övenle yeren, nazarında bir olduğu zaman ihlasta ilerlediğini düşünebilirsin. Öyle değil de seni öveni seviyor, yerene kızıyorsan, ihlasta değil benlikte ilerliyorsun demektir.

Unutma! İnsanların övmesi kurtarmaz, yermesi de batırmaz. Mühim olan, Allah’ın övmesidir. Çünkü cennetle cehennem O’nun elindedir!

Mahşerde herkes kendi yükünü kendisi taşıyacak!

Bir ihlas ve tevazu örneği de müctehid alimlerimizden verelim. Ahmed bin Hanbel, Bağdat’ta pazardan dönüyordu. Onu elinde pazar çantasıyla gören biri koşarak gelip çantasını alarak........

© Yeni Akit