“Şayet Onlar barışa yanaşırlarsa, sen de barış yanlısı ol ve endişe etme, gerekli tedbirleri aldıktan sonra, Allah’a güven. Kuşkusuz Allah onların barış tekliflerini işiten ve onların bu konudaki samimiyetlerinin derecesini de bilendir.”

(Ana Hayat ve Ana Yasamız Kur’an-ı Kerim Enfal Suresi 71. Ayeti Kerime) İlahi mesajı Müslümanlar olarak şaşmaz ölçümüzdür!

Unutmayalım ki;

Asrı Saadet’te İslam’ın hızlı bir şekilde yayılmasında ve kabul edilmesindeki en büyük silah ve güç, yapılan barış antlaşmaları olmuştur!

Medine-i Münevvere’de sayıları Üç yüzü geçmeyen Muhacir ve Ensar Ashab-ı Kiram Efendilerimiz, eşsiz Önderimiz Hz. Muhammed (s.a) Efendimiz Liderliğinde Yesrib’in (Medine’nin) hâkimiyetini, asırlardır elinde olanlarla yapılan antlaşmalar neticesinde güçlendiler!

Baş terörist Ebu Cehil ve Ordusuyla yapılan Bedir ve bilahare Uhud, Hendek Savaşlarında çok sayıda Müslüman Sahabeyi Şehid eden terörist Müşriklerle imzalanan ve şartları zahiren aleyhimize gözüken Hudeybiye Barış antlaşmasının neticesinde Mekke-i Mükerreme’nin Fethedildiği tarihi bir gerçektir!

Barışı, savaştan hayırlı gören ve İsmini Barıştan alan eşsiz İslam (Barış) Medeniyetimizin hızla yayılması savaşlardan çok, yapılan sulh (barış) antlaşmalarıyla ve güzel ahlak misalleriyle gerçekleşmiştir!

Selamlaşması (Esselamü Aleyküm..) barış manasıyla olan ve namazımızı da bile Esselamü Aleyküm ve rahmetüllahi ile tamamlayan ve bu selamdan sonra da Allahümme entesselam ve minkesselam…

(Allah’ım Sen Barışın sahibisin ve Barış ancak seninle sağlanır) diyen günümüz Müslümanları olarak ne zaman bu Rahmani kelâma tâlip ve tâbi olup kendi aramızda barışacağız? Ne zaman kucaklaşacağız?

Öz amcasını Şehid edip mübarek naaşına işkence eden Hz. Vahşi’yi ve Hz. Hamza’nın ciğerini avuçlayıp........

© Yeni Akit