Özgür Özel’in göremediği

REFİK TUZCUOĞLU

Gönüllerindeki nihayetsiz sevgiyi; “Fedâke ümmî ve ebî Ya Rasûlallah” diye ifade ediyordu Sahabe-i Kiram. Yani “Anamız ve babamız sana feda olsun Ey Allah’ın elçisi” diyorlardı.

Bu nihayetsiz sevgi öyle büyüktü ki Hz. Peygamber’in yanındayken bile hasretini çekiyorlardı. “Dünyadaki beraberliğimiz ya ahirette devam etmez ise?” diye endişe ediyorlardı.

Sonraki kuşaklarda da Hz. Muhammed’e olan sevgi hiç eksilmedi.

Müslümanlar Allah’ın hayat verdiği her şeyin özünün sevgi olduğuna inanır. Hz. Muhammed o sevginin kaynağıydı. O kudsî sevginin ilk tezahürü Hz. Muhammed’in nurudur.

Bu hakikati ifade anlamında şair şöyle seslenmiş:

Muhabbetten Muhammed oldu hasıl

Muhammed’siz muhabbetten ne hasıl

Sonraki gelen bütün nesillerde Peygamber sevgisi ve hasreti hiç eksilmedi. Tüm sevgiler, o güçlü çekime tutunarak büyüdü.

Alparslan’dan Fatih’e nice cihan sultanı uğruna baş koydukları davanın Hz. Muhammed’in yolu olduğunu sayısız kere ifade ettiler.

Fatih Sultan Mehmet şöyle seslenir:

Ey Mehemmed mu’cizât-ı Ahmed-i Muhtâr ile

Umaram gâlib ola a’dâ-yı dîne devletüm

Ey Mehmet, Seçilmiş Ahmed’in mucizeleriyle

Umarım, din düşmanlarına devletim galip gelir.

Türklerin Hz. Muhammed’e olan sevgisini anlatmaya ne........

© Yeni Akit