İhtiyar adam ve torunu

HÜSEYİN ÖZTÜRK

Bugün, Tolstoy’un bir hikâyesine yol verelim! Doğan her insan bir şekilde mutlak sona varacaktır. Bütün mesele, nasıl bir sonla sonlanacağımızdır.

Bir kimse nasıl yaşar ve hayatı boyunca ne ekerse, ömrünün hitamına biçe biçe varır ve hasadını tamam edince dünyaya veda eder.

Hikâyeye geçelim:

“Adam çok ihtiyardı. Ayakları üstünde zor yürüyor, gözleri görmüyor, kulakları duymuyor, dişleri kalmamış, yedikleri ağzının iki yanına akıyordu.

Oğul ve gelin, artık onu yanlarına oturtmadılar ve yemeklerini peçkanın (köy evlerinde ocaklık) yanında verdiler.

Bir keresinde, öğlen yemeğini bir kâseye koyarak ocaklığın yanındaki yükseltiye, ihtiyarın önüne koydular. İhtiyar kâseyi önüne çekmek isterken, kâse devrildi ve kırıldı.

Gelin, kâsenin kırıldığını görünce, ihtiyara (kayınpederine) bağırıp çağırmaya başladı, dikkatsizlikle suçladı ve bundan sonra artık geniş bir ahşap kap içerisinde yemek vereceğini söyledi. Söz........

© Yeni Akit