Dedesinin yazdığı mektubu okuyamayan torunlar…

Ali Sandıkçıoğu

Bilindiği gibi ülkemizde bir harf inkılabı yapıldı. Asırlar boyu ecdadımızın kullandığı yazı yasaklandı. Latin alfabesi benimsendi.

Bugün kütüphanelerimiz Bulgaristan’a satılamayıp da kalabilen birçok değerli el yazması kitap ve belgelerle doludur.

Ne var ki dedelerimizin yazdıkları ne o değerli kitapları ve ne de dedelerimizden hatıra kalan mektupları bugün bizler okuyamıyoruz.

Kullandıkları dili anlayamıyoruz. Dedelerimizle aramızda olan din, dil, ahlak, kültür, edebiyat ve güzel sanatlarla alakalı bütün bağlar koparıldı.

Dünyanın en zor ve çetin alfabeleri arasında Japon ve Çin alfabeleri yer alır.

Japonlar latın alfabesini de okudular, yeni kuşaklara okuttular ancak, hiçbir surette kendi alfabelerinden vaz geçmediler. Bugün teknolojide geldikleri seviyeler de ortadadır.

Bu yazımda sizlerle zamanla Peyamı Safa’nın “Milliyet” gazetesinde yazdığı ve Sebilürreşad dergisinin alıntı yaparak yayınladığı yazısından bazı bölümleri paylaşmak işitiyorum:

“Evet, bugün Süleymaniye ve Beyazıt gibi milli kütüphanelerimizdeki

Yazma ve basma eserleri okuyabilenler yalnız Osmanlı Türkçesinin ve Arap dili ve harflerini bilenlerdir.

Bunlar öldüğü zaman ,daha sonraki nesiller için milli kütüphanelerimizin hiçbir manası ve değeri kalmayacaktır.

Yer yüzünde milli kütüphanesindeki eserlerin........

© Yeni Akit