Taklit Kültür

ALİ OSMAN AYDIN

Gazeteci Serdar Akinan şöyle demiş:

“20 yıldan fazla oldu. Tek bir şairiniz var mı? Tek bir mimar? Tek bir besteci?

Tek bir yazar? 15 Temmuz'a dair mesela iki dize bizi ağlatacak? Siyasi hegemonya bitti. Kültürel hegemonya dediğiniz vasatı aşacak insanlar nerede?”

Akinan, AK Parti iktidarında, çevreden merkeze taşınan sınıf için söylüyor bunları.

Doğrusu bu sorunun tatmin edici cevabı böyle bir köşenin sınırlarını rahatlıkla aşacaktır. Ortada bir sorun olduğu açık! Akinan’in sorusu bir gerçeğin altını çizerken, bitişiğindeki diğer gerçeği gölgede bırakıyor.

Akinan, muhafazakârların “neden kültür üretemediklerini” soruyor. Bu soru sekülerlerin üretebildikleri varsayımına dayanıyor! Eğer Yeşilçam’ı yahut Ajda Pekkan müziğini Türk kültürünün özgün bir temsili olarak görüyorsanız, muhafazakârlara dönüp “sizin söyleyecek sözünüz yok mu” diye sorabilirsiniz.

Fakat kültür meselesine bu derece yüzeysel yaklaşmayan herkes sorunun laik-muhafazakâr kamplaşmasının çok ötesinde bir kültürel yoksunluk sorunu olduğunu görecektir.

Asıl üzerinde ciddiyetle durulması gereken sorun Batılılaşmayla birlikte üretilen kültürel ürünlerin neden bir türlü “özgün” olmayı başaramadığı! Neden tepeden tırnağa bu topraklarda üretilen her şeyin taklitten ibaret olduğu!

Bakın anlatımıyla, içeriğiyle yerlilik denilen şeyin alameti farikası olan, en nitelikli sinemacılarımızdan merhum Metin Erksan, Türk sineması olarak adlandırdığımız yapı ile ilgili ne diyor: “Ben ne Yeşilçam sinemasındanım, ne de Türk sinemasındanım. Benim hiçbir tarafım bunlara benzemiyor.”

Erksan, Türk filmlerini izlemeye yoğunlaştığı bir dönemin ardından söylüyor bu........

© Yeni Akit