Bir kimlik krizi türü: Batı’ya hayranlık, Doğu’ya öfke

ALİ OSMAN AYDIN

Geçen gün bir videoya denk geldim. Avrupa’ya göç eden ve bunu “gururla” anlatan gençlerimizden biriydi videodaki. Almanya’daymış. Yeni evlenmiş. Araba alacakmış ve “Türklerle Araplardan” araba alınmaz diye onların ilanlarına bakmamış bile. Bak bak bak! Aracına baktığı Alman ise arabanın nesi var nesi yoksa hepsini söylemiş… Hatta “Sen yeni evlisin, bu arabayı alma” bile demiş.

Beklenen genellemeler art arda gelmiş tabii: “Türkler ahlaksız, Almanlar ahlaklı… Bunlar mı Müslüman, yoksa bizimkiler mi?”

Bu noktada, kendisini “bunlar” ve “bizimkiler” arasında nereye koyduğu belli olmayan insanlar, İsmet Özel’in dediği gibi, “her an ihanet edebilecek” türde insanlar gibi görünüyorlar bana. Çünkü nerede, neden durdukları belli değil. Ya kendilerini “bunlar” dedikleri Batılılardan aşağı, “bizimkiler” dedikleri Müslümanlardan yukarı görüyorlar… Ya da kendilerini Batılılara, Müslümanlardan daha yakın hissediyorlar.

Fakat burada ilginç bir çelişki var: Batılılarda bir iyilik gördüklerinde bunu ölçüsüz bir hayranlıkla yüceltirken Müslümanlarda bir kötülük gördüklerinde bunu hızla genelleştiriyorlar. Hâlbuki Batı’da da üçkâğıtçı, ahlaksız insanlar yok mu? Batı’da da insani değerlerden yoksun kişiler yok mu? Batı’da bir dolandırıcıyla karşılaştıklarında “kahrolsun Batılılar” demek akıllarına gelmiyor ama Doğu’da küçük bir olumsuzluk gördüklerinde tüm bir toplumu suçlayarak mahkûm edebiliyorlar. İşte bu noktada meselenin sadece kişisel tecrübelerden........

© Yeni Akit