Lytt til saken

Forfatter

En gang for ikke lenge siden, spurte faren min om jeg kunne vise ham ChatGPT.

Noen vil kanskje mene at det var på overtid, men han er tross alt over åtti. Han er dessuten forfatter, og har levd av pennen sin i over femti år.

«Vi kan jo spørre om en pitch til en ny Kjartan Fløgstad-roman,» foreslo jeg, og tastet inn ideen. ChatGPT trengte ingen betenkningstid på å takke ja til oppdraget:

Industristaden Sauda er prega av fråflytting og avindustrialisering, og vedtas omgjort til ein grønn temapark - eit symbol på ei ny, polert framtid som viskar vekk arbeiderhistoria. Arnold, ein oppsagd fabrikkarbeidar bestemmer seg for å skrive eit kampskrift - ei motbok - eit siste vitne som skal konfrontere dei som skriv historia på nytt.

Vi hevet øyenbrynene.

ChatGPT diktet videre: Motboka viser seg å vere eit løyndt manuskript, ei reise gjennom fascismens og kommunismens etterlevingar i Europa. Vi møter kviterussiske KGB-agentar som driv etterretning i skjul, ei flamencodanserinne på flukt frå sin eigen fortid, og gruvearbeidarar frå Asturias som ber på kolera-minne og protestsongar....

Og sånn fortsatte det. Han så på meg og ristet på hodet. «Det er en parodi, men en veldig god parodi. Kanskje det er på tide å gi seg mens leken er god?»

Det har hendt at jeg har tenkt i samme baner. Jeg lever også av å skrive, bøker og iblant artikler. Før det levde jeg av å redigere andres bøker, og for lenge siden jobbet jeg som kulturjournalist.

Det er som å vandre rundt mellom gravstøttene på de fortapte yrkers kirkegård.

Stadig oftere føler jeg meg som en los, en fyrbøter, en fabrikkarbeider som får beskjed om at grafene for det fabrikken produserer peker nedover, og at arbeidet uansett kan utføres raskere og bedre av en maskin.

Mange vil sikkert mene at jeg svartmaler.

Boksalget i Norge er relativt stabilt, i hvert fall i........

© VG