Anadolu'nun her karışında onun tekerlek izi vardır. Köy okullarının siyah önlüklü çocukları onu çok severdi; çünkü öğretmenlerini getirirdi. Hastalar onun sesini hiç unutmazdı; çünkü doktorlarını getirirdi. Orman köylerinde meşe ağaçları, çamlar, ardıçlar ona şükranlarını sunardı; çünkü kendilerini koruyan ormancıları taşırdı. Ve belki de en çok gurbetten mektup bekleyenler severdi onu; çünkü postacıları getirirdi.

Adını her duyduğumda 50 yıl öncesine giderim. Komşumuz Mustafa Uluşerbet bir köy okulunda öğretmendi. Her sabah öğrencilerine o güzel motoruyla giderdi. Yıkamasına ve parlatmasına yardım ederdim. Benzin koyarken yanında dururdum. Postacı ve Berber Yaşarlarda da o güzel motordan vardı. Arkadaşlarımla birlikte böyle motorlarımız olsun diye hayaller kurardık. Onları bilmem de ben hâlâ o motordan istiyorum.

Postacı motoru derler fakat ona en yakışan isim JAWA’dır. Türkiye’de bir zamanlar Sana Yağı nasıl margarinin adı olduysa, Jawa da motosikletin adı olmuştur. Elli yaş üstü herkeste mutlaka bir iz bırakmıştır.

1929 yılından itibaren şimdiki logosuyla Çekoslovakya’da üretilmeye başlanan Jawa, 1960’ların ikinci yarısından itibaren Türkiye’ye de geldi. Ve Anadolu’nun çamurlu yollarına teker izlerini bıraktı. 1990 yılında Sovyetler Birliği’nin dağılmasıyla zora düştü. Böylece yollarda daha az görünür oldu. Zamanla bir nostalji unsuru haline geldi. Fakat meraklıları onu hiç bırakmadı, Türkiye’nin dört bir yanında Jawa kulüpleri kuruldu. Yukarıdaki fotoğrafı........

© tv100