Şimdi, kendisine hasretti..
Kadın, artık kadın değildi. Özlemini ve aşkını, erkekler kendilerinden bildi. Kadın, kendine kavuşamamanın aşkıyla yanmaktaydı. Saçlarını savuramadığı, renk renk etekleriyle gezemediği, Mecnun’unun Leyla’sı olamadığı, tatlı tatlı gülemediği, hayaller kuramadığı, rüya göremediği ve evinde ortancalar bakmaya hali kalmadığı bir diyardaydı. Bu ne büyük gurbetti, hem de kendi aslının yurduna ne acı bir gurbetteydi..
Görmeye yeltenen, “sen de herkes gibisin” dedi..
Oysa, o bir “er”di. Kendi varlığını kazanmaya kollarını sıvamış ve durmadan bu görev üzere çalışan bir “er”di. Bunun üzerine rütbe kazanacaksa,........

© Turktime