İki iş vardır: Zanaat işi, sanat işi.

Zanaat işinde ''son''u görmeli.

Başlanan o işi bitmiş bilmeli.

Teferruatla uğraşmamalı.

Teferruat; oyalar, bıktırır, yorar.

Yormayın kendinizi zanaat işinde.

***

Sanat işinde, ''sabır'' gerekir. İşinizde teferruatı, detayı, ayrıntıyı yakalarsınız. Acele etmeyin, oldubittiye gelmeyin. Sonuçta, sanat işi; haz, lezzet verebilir, duygularınızla sizi mest edebilir ancak fanatizme de saplanmayın sanat işinde.

***

Kendinizi analiz ediniz: Zanaatkâr mısınız, sanatkâr mısınız? Ya, kafanızın-beyninizin götürdüğü yerde maddiyatın adamı olur, refaha kavuştuğunuzu sanırsınız; ya, kalbî yaklaşımlarınızla mutluluğu yakaladığınızı zannedersiniz.

***

Maddiyat, hırs-ego yapar, zenginlik getirir; maneviyat ise duyguların peşinden sürükler, doğruya veya saplantıya götürür. Zanaatkârlar maddeyle, sanatkârlar ''maneviyat ve mana'' ile teselli bulmaya çalışanlardır. Yine de mutlak bir teselli dünyada yoktur.

***

Sonuçta; mesleğiniz ne olursa olsun, olabildiğince, zanaat ile sanatı, üzerinizde, değişimli, birlikte ve yeterince kullanmaya çalışın: Ne zanaata takılıp maddiyatla ''aklınızı bozun, delirin'' ne de sanat vesvesesiyle kalbinizi yorup ''hislerinizin esiri olun, alzaymıra tutulun!''

Hayat........

© Türkiye